O książce: 2009 / Zawsze uśmiechnięta, zawsze młoda twarz Jurija Aleksiejewicza Gagarina na słynnym portrecie, który obiegł cały świat. Ta twarz była kiedyś symbolem, sztandarem całej epoki, epoki wielkich nadziei i aspiracji... A w marcu tego roku obchodzimy 75. rocznicę urodzin pierwszego kosmonauty planety Ziemia. Zauważamy i zastanawiamy się, jak ten skromny, niski chłopiec, urodzony 9 marca 1934 roku w rodzinie chłopskiej we wsi Kłuszyno, niedaleko starożytnego rosyjskiego miasta Gżatsk w obwodzie smoleńskim, mógł wznieść się do wysokich niebios... Żył zaledwie 34 lata. Zmarł podczas wykonywania lotu szkolnego 27 marca 1968 r. Ale kiedy miał zaledwie 27 lat, w 1961 roku znał go już cały świat. Wydaje się, że cała jego droga życiowa składała się wyłącznie z sukcesów. Ale czy to prawda? Pisarz z Kaługi Wiaczesław Bucharski próbował otworzyć nowe, mało znane strony w życiu Jurija Gagarina. Nie od razu został pilotem i astronautą. Gdzie, pod jakim niebem po raz pierwszy ogarnął go sen o locie, gdzie po raz pierwszy zaznał radości lotu? Które niebo poznał jako pierwsze... Na to pytanie jest odpowiedź - to niebo Saratowskie.